Mijn 6e week
Blijf op de hoogte en volg Petra
27 April 2014 | Congo - Brazzaville, Pointe-Noire
Pasen is weer voorbij.
Zondagmorgen om kwart voor 6 hadden we een Easter Sunrise service op het deck van de Africa Mercy! Ik dacht nog even van; wat vroeg, zal ik wel gaan, maar om half 6 was mijn hele cabin in rep en roer en bijna de hele crew was aanwezig. Heel bijzonder!
Daarna een ontbijt met kleine hapjes. En om half 9 weer een dienst die geopend werd door gezang van een koor van alle kinderen hier aan boord van het schip. Wat hadden ze goed geoefend en wat klonk het mooi.
En in alle talen, wel 30 geloof ik, klonk het; “Hij is opgestaan!” Mooi om te ervaren dat Pasen wereldwijd herdacht wordt.
Na de dienst hadden we een gezamenlijke Paasbrunch. Onvoorstelbaar, wat zag dat er prachtig uit, schitterend opgedekte tafels, eten in overvloed, aan alles was gedacht. Een applaus voor de crew galley, want zij hadden hier hard aan gewerkt.
2e Paasdag zaten we al om half 11 op het strand en jawel hoor, het begon te regenen. Dat hadden we natuurlijk al lang zien aankomen, maar we dachten; misschien waait de bui over. Nee hoor, tot 3 uur bleef het regenen. Maar geen reden tot klagen voor ons, want erger is het voor de mensen die hier wonen want binnen de kortste keren zien de straten en woonwijken er dan vreselijk uit. Zeker als je bedenkt hoe de huizen er van binnen uitzien.
En met regenachtig weer (en wel warme temperaturen) wisten we ons ook wel te vermaken. Nederlandse taalles aan onze multiculturele collega’s en heerlijk een filmpje kijken.
Dinsdag begon onze werkweek weer. Na een trage start, omdat de nieuwe crew eerst een orientation kreeg, een liesbreuk van bijna 4 uur geinstrumenteerd.
Woensdag was een bijzondere OR dag. Twee hele grote maxillo faciale operaties die ik mijn Nederlandse collega’s graag wil vertellen maar die voor een “leek” zo moeilijk uit te leggen zijn. Waar het om gaat is dat het steeds zo bijzonder is om te zien, dat zulke tumoren bij ons niet voorkomen en dat het zo kunstig is om te zien hoe ze na het verwijderen van een tumor het defect weer kunnen herstellen.
Woensdagavond een boys orphanage bezocht. Een weeshuis waar 17 jongens in de leeftijd van 6 tot 17 jaar opgroeien. Toen we aankwamen, stonden ze ons al enthousiast op te wachten. We hebben buiten gevoetbald, en dat kunnen die jongens!, en allerlei spellen met ze gespeeld. Wat geweldig om te zien hoe ze daarvan genieten.
Donderdag na werktijd was er voor iedereen een BBQ op het dock (dus niet het deck). Voor de hele crew, de dagwerkers en zelfs de patienten die de trap van het schip afkwamen om zich bij ons te voegen.
Het was een groot feest, want als er bij de Afrikanen muziek is, dan wordt er gedanst! Zelfs door patienten, maakt niet uit of je in een hand je catheterzak vast moet houden.
En natuurlijk als afsluiter; ijs (vaste prik op donderdag).
Donderdag was echt een foto dag, de hele dag werden er, vooral op de OK, foto’s gemaakt. Dit ook vanwege het feit dat er dit weekend een heleboel mensen vertrokken. En dat is altijd weer jammer.
Ik had ook niet gedacht dat ik de ontmoetingen en het werken met mensen van over de hele wereld zo leuk en boeiend zou vinden. Klinkt misschien een beetje raar, maar ieder heeft zo zijn eigen verhaal en cultuur. En dat geldt ook zeker voor de dagwerkers aan boord van het schip, zo leuk om met hen te werken en te praten.
Zaterdagmorgen hebben we een locaal ziekenhuis in Pointe-Noire bezocht waar Flavien en Isabella werken, dagwerkers van de OR.
Wat was dat indrukwekkend, nog vele beelden heb ik op mijn netvlies staan. We hebben de OR (bloc operatoire) bezocht, de gynacologie afdeling, de verloskamers, de neonatologie afdeling en de kinderafdeling.
Heb je geen geld, dan wordt je niet geopereerd. Heb je een spoed operatie nodig om te overleven, en heb je geen geld, helaas.
Op de afdeling lag een man met een fractuur van zijn dijbeen die al een paar weken op een operatie wacht omdat hij er (nog) geen geld voor heeft. Misschien heft zijn familie geld, dat wordt dan van je familie verwacht.
Doet je des te meer beseffen dat wij echt geen reden hebben om te klagen en dat wij in dankbaarheid erg te kort schieten. De meeste indruk op mij maakten de premature (te vroeg geboren) kinderen en de erg zieke kinderen, die naar onze maatstaven zorg onder de maat krijgen. Moeders die na de geboorte hun kind zeker 2 dagen niet zien en ouders die niet bij hun zieke kind mogen zijn. Hartverscheurend!
Morgen weer het begin van een nieuwe week. Voor degenen die het nog niet weten, ik kom iets eerder naar huis dan de planning was. Niets ergs hoor! Dinsdagavond vlieg ik naar huis. Ik hoop jullie nog te berichten over mijn laatste dagen aan boord van de Africa Mercy.
Bedankt voor jullie meeleven!
Lieve groet,
Petra
Zondagmorgen om kwart voor 6 hadden we een Easter Sunrise service op het deck van de Africa Mercy! Ik dacht nog even van; wat vroeg, zal ik wel gaan, maar om half 6 was mijn hele cabin in rep en roer en bijna de hele crew was aanwezig. Heel bijzonder!
Daarna een ontbijt met kleine hapjes. En om half 9 weer een dienst die geopend werd door gezang van een koor van alle kinderen hier aan boord van het schip. Wat hadden ze goed geoefend en wat klonk het mooi.
En in alle talen, wel 30 geloof ik, klonk het; “Hij is opgestaan!” Mooi om te ervaren dat Pasen wereldwijd herdacht wordt.
Na de dienst hadden we een gezamenlijke Paasbrunch. Onvoorstelbaar, wat zag dat er prachtig uit, schitterend opgedekte tafels, eten in overvloed, aan alles was gedacht. Een applaus voor de crew galley, want zij hadden hier hard aan gewerkt.
2e Paasdag zaten we al om half 11 op het strand en jawel hoor, het begon te regenen. Dat hadden we natuurlijk al lang zien aankomen, maar we dachten; misschien waait de bui over. Nee hoor, tot 3 uur bleef het regenen. Maar geen reden tot klagen voor ons, want erger is het voor de mensen die hier wonen want binnen de kortste keren zien de straten en woonwijken er dan vreselijk uit. Zeker als je bedenkt hoe de huizen er van binnen uitzien.
En met regenachtig weer (en wel warme temperaturen) wisten we ons ook wel te vermaken. Nederlandse taalles aan onze multiculturele collega’s en heerlijk een filmpje kijken.
Dinsdag begon onze werkweek weer. Na een trage start, omdat de nieuwe crew eerst een orientation kreeg, een liesbreuk van bijna 4 uur geinstrumenteerd.
Woensdag was een bijzondere OR dag. Twee hele grote maxillo faciale operaties die ik mijn Nederlandse collega’s graag wil vertellen maar die voor een “leek” zo moeilijk uit te leggen zijn. Waar het om gaat is dat het steeds zo bijzonder is om te zien, dat zulke tumoren bij ons niet voorkomen en dat het zo kunstig is om te zien hoe ze na het verwijderen van een tumor het defect weer kunnen herstellen.
Woensdagavond een boys orphanage bezocht. Een weeshuis waar 17 jongens in de leeftijd van 6 tot 17 jaar opgroeien. Toen we aankwamen, stonden ze ons al enthousiast op te wachten. We hebben buiten gevoetbald, en dat kunnen die jongens!, en allerlei spellen met ze gespeeld. Wat geweldig om te zien hoe ze daarvan genieten.
Donderdag na werktijd was er voor iedereen een BBQ op het dock (dus niet het deck). Voor de hele crew, de dagwerkers en zelfs de patienten die de trap van het schip afkwamen om zich bij ons te voegen.
Het was een groot feest, want als er bij de Afrikanen muziek is, dan wordt er gedanst! Zelfs door patienten, maakt niet uit of je in een hand je catheterzak vast moet houden.
En natuurlijk als afsluiter; ijs (vaste prik op donderdag).
Donderdag was echt een foto dag, de hele dag werden er, vooral op de OK, foto’s gemaakt. Dit ook vanwege het feit dat er dit weekend een heleboel mensen vertrokken. En dat is altijd weer jammer.
Ik had ook niet gedacht dat ik de ontmoetingen en het werken met mensen van over de hele wereld zo leuk en boeiend zou vinden. Klinkt misschien een beetje raar, maar ieder heeft zo zijn eigen verhaal en cultuur. En dat geldt ook zeker voor de dagwerkers aan boord van het schip, zo leuk om met hen te werken en te praten.
Zaterdagmorgen hebben we een locaal ziekenhuis in Pointe-Noire bezocht waar Flavien en Isabella werken, dagwerkers van de OR.
Wat was dat indrukwekkend, nog vele beelden heb ik op mijn netvlies staan. We hebben de OR (bloc operatoire) bezocht, de gynacologie afdeling, de verloskamers, de neonatologie afdeling en de kinderafdeling.
Heb je geen geld, dan wordt je niet geopereerd. Heb je een spoed operatie nodig om te overleven, en heb je geen geld, helaas.
Op de afdeling lag een man met een fractuur van zijn dijbeen die al een paar weken op een operatie wacht omdat hij er (nog) geen geld voor heeft. Misschien heft zijn familie geld, dat wordt dan van je familie verwacht.
Doet je des te meer beseffen dat wij echt geen reden hebben om te klagen en dat wij in dankbaarheid erg te kort schieten. De meeste indruk op mij maakten de premature (te vroeg geboren) kinderen en de erg zieke kinderen, die naar onze maatstaven zorg onder de maat krijgen. Moeders die na de geboorte hun kind zeker 2 dagen niet zien en ouders die niet bij hun zieke kind mogen zijn. Hartverscheurend!
Morgen weer het begin van een nieuwe week. Voor degenen die het nog niet weten, ik kom iets eerder naar huis dan de planning was. Niets ergs hoor! Dinsdagavond vlieg ik naar huis. Ik hoop jullie nog te berichten over mijn laatste dagen aan boord van de Africa Mercy.
Bedankt voor jullie meeleven!
Lieve groet,
Petra
-
27 April 2014 - 12:50
Ma Van Der Ree:
Met interesse gelezen, wat fijn dat je ons zo op de hoogte houdt.
Nog een paar fijne en gezegende dagen toegewenst en we zijn zeer verlangend naar je thuiskomst
en natuurlijk je verhalen. -
27 April 2014 - 17:28
Amanda:
Ha coach,
Hier een berichtje vanuit
Jeruzalem.
Bedankt weer voor je verslag. Ook wij ervaren hier dat het geloof in de opgestane Heer wereldwijd is. We hopen dat je nog een paar mooie dagen hebt en een voorspoedige terugreis.
Wij hebben elkaar over een week veel te vertellen, denk ik.
Hartelijke groet,
Amanda -
27 April 2014 - 20:21
Petra Prins:
Ha Petra,
Je hebt je dag weer goed besteed.
Fijn om je verhalen weer te lezen. Zo herkenbaar......ik mis jullie wel hoor....
Geniet nog van je laatste dagen, heb het gezellig en doe iedereen de groeten....!
Liefs Tiger oftewel overgezetzijnde Petra -
27 April 2014 - 21:49
Ria:
Lieve Petra,
Wat een geweldig werk mogen jullie daar met elkaar verrichten, en wat fijn dat je ons laat delen in je ervaringen. Gods zegen toegebeden voor jullie allen en we wensen je een voorspoedige thuisreis!
Liefs van ons allen,
Ria -
28 April 2014 - 21:42
Hans Tulp:
Hoi Petra,
Indrukwekkend, die prachtige verslagen van je bezigheden en ervaringen op het schip. Fijn dat je op deze manier ons hiervan deelgenoot maakt. Het lijkt me ontzettend leerzaam wat je allemaal meemaakt.
Mooi dat iedereen daar dezelfde drive heeft en op zo'n manier tekenen van het Koninkrijk opricht.
Nog een goede tijd, die nog over is en een voorspoedige reis naar huis. En natuurlijk tot ziens op de OK.
Je naam heb ik vast opgeschreven voor het afscheids-fotoboek van Amstelwijck.
groetjes,
Hans Tulp -
01 Mei 2014 - 20:42
Co Verkerk:
Hallo Petra,
Leuk om je verhalen te lezen en te horendat het allemaal gewoon door gaat nu ik er geen invloed meer op kan uitoefenen. Begrijp dat het goed gaat met je en ook voor jouw zit de thuisreis er aan te komen.
Geniet nog even en alvast een goed thuiskomst gewenst.
doe de bekende de groeten van mij.
Co -
02 Mei 2014 - 21:28
Plonie En Wim Smit :
Een wat late reactie, want je bent als alles goed is weer thuis, fijn dat we via de verslagen deelgenoot mochten zijn van jouw geweldige ervaringen, je mag terug kijken op een unieke reis waarin je heel veel mensen mocht helpen, we zijn heel trots op je, veel liefs van tante Plonie en oom Wim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
