Nieuwe belevenissen

Lieve allemaal,

Tjonge jonge, vandaag ben ik hier al weer 4 weken. Niet te geloven, zo lang ben ik nog nooit van huis geweest. Maar de tijd gaat zo snel dat het alweer de hoogste tijd is voor een nieuw verhaal op mijn blog.
Afgelopen weekend begon met een bezoek aan de craft market. Traci, een Amerikaanse, en ik besloten er naar toe te lopen omdat het niet zo ver zou zijn. Maar het was zo warm, dat het vocht uit je lichaam werd geperst dat het wel leek of je uren liep.
De “ etenswaren-markt” hebben we maar vermeden, want al die geuren en aanblikken van vis, vlees en allerhande dingen kon mijn maag niet verwerken.
De prullaria; sieraden, tassen, houten beelden, jambo’s, jurken en prachtige lappen stof hadden mijn voorkeur. Heerlijk om op zo’n markt rond te slenteren en uiteindelijk te “onderhandelen” (hoe kan het ook anders als Nederlander)

Zondag was ik on-call, dus genoodzaakt om aan boord te blijven. De ward service bezocht, zoals ik volgens mij al verteld heb, een dienst voor patienten, medewerkers en iedereen die maar wil. Een groot feest met veel dankbare patienten. En veel getrommel op de jambo’s, gefluit op gewone fluitjes en geroep en soms gegil van de Congolese vrouwen.
Verder een heerlijke rust dag; boven op het deck zitten met een goed boek en oortjes in met heerlijke muziek.

Maandag weer een nieuwe werkweek, algemene chirurgie en VVF chirurgie.
Algemene chirurgie bestaat uit veel liesbreuken, lipomen (wel hele grote) en schildklieroperaties. Afgelopen woensdag wilden wij een vrouw opereren met een grote schildkliertumor die niet te intuberen was. Zo bijzonder om te zien dat zo’n vrouw wakker wordt geintubeerd en dan zo rustig blijft. Operatie kon helaas niet doorgaan, maar zij verblijft nog steeds op de afdeling en we hopen dat er toch een manier gevonden wordt (na een CT scan) om haar te opereren.

VVF zal ik wat verder uitleggen. VVF staat voor vesico vaginale fistel, dat is een opening tussen de blaas(vesico) en de vagina. Het gat of de gaten ontstaan door een langdurige bevalling of verkrachting.
Doordat het bekken te nauw is, kan de baby niet geboren worden, al perst de vrouw dagenlang (soms tot 7 dagen lang).Het babyhoofdje drukt daarbij op de bloedvaten die naar de blaas lopen.De bloedtoevoer wordt afgedrukt en het weefsel sterft af. De baby overlijdt tijdens de bevalling en wordt (als de vrouw in leven blijft) pas geboren als er necrose van het weefsel optreedt en het babyhoofdje verweekt. Doordat de blaas en soms ook het rectum (RVF) een open verbinding vormt met de vagina stroomt urine (en soms ook ontlasting) rechtstreeks naar buiten.
Met als gevolg dat vrouwen vaak in een social isolement komen en verstoten worden.
Erg triest om te zien, er zijn vrouwen die hier al jaren last van hebben.
Als deze vrouwen geopereerd zijn en voldoende hersteld om naar huis te gaan dan is er eerst nog een dress ceremony die ook iedereen kan bijwonen. De vrouwen zien er schitterend uit, zoals jullie op bijgevoegde foto’s kunnen zien. Ook dit is weer een groot feest maar heel indrukwekkend om te zien, want deze vrouwen zien er zo mooi uit en stralen en geven een getuigenis.
Van Mercy Ships krijgen zij een Bijbel, een spiegeltje, bodylotion en zeep mee naar huis om te laten zien en benadrukken hoe waardevol zij zijn.
Gelukkig was ik in de gelegenheid om deze dress ceremony bij te wonen.

Het was een drukke en warme werkweek, de airconditioning werkt niet altijd even goed.
Zeker op de OK is dat soms vermoeiend om te werken.
Zaterdag, gisteren dus, heb ik met Ilse, een Nederlandse OK assistent een groot avontuur beleefd. We wilden de Gorges bezoeken, een mooi natuurgebied, wat na een afdaling eindigt op het strand.
Een dagwerker had voor ons een taxi chauffeur gebeld die ons er wel heen wilde brengen. Het duurde even voor hij kwam, maar enfin hij kwam. Kon geen Engels dus in het Frans vertelden wij waar wij heen wilden en spraken wij een prijs af (natuurlijk!) Hij wist de weg, na een half uur bereikten wij de tolpoort en wilde hij geld hebben, oke, en na 3 kwartier hield de politie hem aan en wilde hij weer geld hebben.
Dat gaven wij natuurlijk niet, maar na wat Frans heen en weer gepraat zeiden wij oke, maar dan halen we dat wel van het afgesproken bedrag af. Na anderhalf uur waren wij nog niet op de plaats van bestemming, veel te ver gereden en wist de taxi chauffeur de weg eigenlijk ook niet. Na de weg gevraagd te hebben kwamen wij weer op het goede spoor. Toen wij er bijna waren werden wij omringd door vele kinderen van allerlei leeftijden die onze gids wel wilden zijn, voor natuurlijk ook weer geld. Waar waren we in beland, wat doen we nu, tijd voor overleg en een schietgebed!
Enfin, ik keek een jongen van 13 diep in zijn ogen en zei hem dat hij onze gids mocht zijn. Hij bracht ons te samen met de chauffeur bij het begin van de gorges. De chauffeur bleef wachten en vroeg of hij geld mocht voor een biertje, haha, niet te geloven. Wij zeiden hem dat hij zijn geld pas kreeg als hij ons veilig “thuis” had afgezet. De gorges waren prachtig, een pittige soms steile wandeling (met mijn witte broek aan, hoe slim), door dicht begroeide bossen met schitterende uitkijkpunten. Het was de moeite waard.
Toen we weer terug waren bij de chauffeur hebben we toch nog wat gedronken, maar geen bier!
Daarna heeft hij ons weer veilig afgezet bij het Atlantic hotel, waar wij ons heerlijk schoon konden wassen in het verkoelende zwembad water. Wat een avontuur!
Ik zou nog veel meer kunnen vertellen, maar ik moet natuurlijk ook nog wel wat bewaren voor de volgende weken!
Bedankt voor jullie lieve en leuke berichtjes, meeleven en gebed.

Lieve groet Petra