Alweer de derde week!

De week is omgevlogen; weer even nadenken hoe de week begon.
Verleden week vrijdag naar de dental clinic geweest met mijn twee Sliedrechtse maatjes. Zij zijn tandarts assistentes en hadden voor mij geregeld dat ik een daagje kon komen kijken. De dental clinic ligt ongeveer een half uurtje rijden vanaf de haven. Daar zijn ook de eye clinic en het hope center gevestigd. Het hope center is voor opname van patienten en herstel van patienten na operatie.
Het is hard werken in de dental clinic, maar het resultaat is dat veel mensen blij zijn dat zij verlost zijn van veel rotte tanden en kiezen, waardoor voorkomen wordt dat daardoor erge tumoren kunnen ontstaan.

Vrijdagavond afscheid van mijn maatjes. Wel 25 mensen verlieten die avond het schip: er was nog even paniek want het vliegtuig zou overbooked zijn. Net op het moment van afscheid ging mijn pieper omdat ik on-call was met de mededeling dat ik naar de OR moest voor een operatie. Wat baalde ik, maar gelukkig nam een lieve Nederlandse collega het even van mij over.

Terwijl het zaterdag in Nederland schitterend weer was, lag ik bij het zwembad in de regen. Gelukkig hadden we zondag een schitterende dag.
Zaterdagavond hadden we het International Africa Mercy Film Festival. Het leek het filmfestival van Cannes wel; iedereen zag er schitterend uit.
Je kon als groep een film maken, erg hilarisch, en een deskundige jury beoordeelde te samen met het publiek welke film het mooist, het grappigst of het indrukwekkends was.

Maandag begonnen de OR "avonturen" weer. Veel oogheelkunde en algemene chirurgie. Deze week een nieuwe oogarts uit Togo die bijna sneller is dan "onze" oogartsen.
De aanwezigheid van de dayworkers op het schip zorgen voor vele mooie en leuke momenten. Dayworkers zijn mensen van de lokale bevolking die van te voren gescreend worden voor bepaalde werkzaamheden die zij op het schip kunnen gaan uitvoeren en de Engelse taal een beetje moeten kunnen spreken in verband met het vertalen.
Dayworkers komen vaak te laat, zeggen dat ze echt een half uur pauze nemen en komen na een uur terug en zijn opeens verdwenen als je ze nodig hebt.
Van de week was een dayworker op zijn stoel in slaap gevallen, wij liepen snel met z''n allen de OR uit (patienten waren inmiddels weg), belden vervolgens naar de OR, terwijl we met z'n allen voor het raam stonden te kijken. Maar de dayworker werd niet wakker. Waardoor dan wel? omdat hij bijna van zijn stoel viel.
Er zijn er ook bij die graag willen leren en dat is geweldig om te zien. Een lieve dayworker heb ik deze week leren instrumenteren en zij straalde van top tot teen. Ik vertelde haar dat je in ons ziekenhuis altijd moest trakteren als je voor het eerst geinstrumenteerd hebt. Wat zo leuk was, de volgende dag kwam ze met een doos chocolaatjes.
Je doel is zo veel mogelijk mensen te helpen maar onderwijs en training is ook erg belangrijk.

Inmiddels heb ik aardig mijn draai gevonden en ben ik gewend aan het 2 minuten douchen, de haren in het doucheputje, het Amerikaanse eten, het nooit alleen zijn en het Engels en Frans praten en zelfs Lingala en Kituba (Congolese taal).
Af en toe lijkt het nog wel of je op vakantie bent, dan geniet ik van de schitterende zonsondergangen en de gezellige restaurantjes aan het strand van de Atlantische Oceaan.

Hoop dat ik zo een goede indruk heb gegeven van het leven aan boord van de Africa Mercy. Er valt nog zoveel meer te vertellen want er zijn zoveel activiteiten waar je aan deel kunt nemen maar dat komt een volgende keer.

Warme groet,
Petra