Madagascar 4!
Door: Petra van der Ree
Blijf op de hoogte en volg Petra
26 September 2015 | Madagascar, Antananarivo
Salama tompko*,
Vanuit Madagascar een nieuwe update van de afgelopen week.
Elke dag dat ik hier ben, verbaas ik me weer over de omvang van de organisatie.
Een schip met 5 operatie kamers, 5 verpleegafdelingen, een intensive care, een sterilisatie afdeling, een labaratorium, een apotheker en ga zo maar door.
En dan de 450 mensen die hier aan boord werken, wonen, slapen en eten. Een keuken die voor al deze mensen en de patienten, plus 200 dagwerkers die een warme middag maaltijd krijgen, 3 keer per dag maaltijden verzorgt.
Overal is aan gedacht, zowel voor patienten, dagwerkers en vrijwilligers die hier werken.
Toch is het schip nog te klein.
In elk land waar Mercy Ships komt wordt een ruimte gezocht, waar extra zorg geboden kan worden.
In Madagascar is dat een deel van een bestaand ziekenhuis wat door Mercy Ships helemaal is opgeknapt. De naam van dit gebouw is HOPE center. Dit betekent Hospital Out-Patient Extension. Dit gebouw bestaat uit een dental clinic, een women’s health center (een afdeling waar vrouwen kunnen herstellen nadat ze een VVF operatie operatie hebben ondergaan, na ongeveer 5 dagen op de afdeling op het schip te hebben gelegen) en een afdeling waar patienten heengaan die na operatie nog een lange tijd nodig hebben om te herstellen
en/of te revalideren.
Hier worden ook patienten ontvangen die gescreend zijn om een operatie te ondergaan, en die vaak van heel ver komen en in het Hope center wachten totdat zij geopereerd worden.
Tandheelkundige hulp is heel hard nodig, want och, wat hebben de meeste Malagasy mensen een ontzettend slecht gebit. En vaak is een slecht gebit de oorzaak van verschrikkelijke tumoren die hierdoor kunnen ontstaan.
Mijn afgelopen weekend begon met een trip naar het Palmarium reserve. Eeen schitterend natuurgebied aan de oostkust van Madagascar, wat je het makkelijkst kunt bereiken per boot. Een bootreis van 3 uur bracht ons op deze fantastische plek. De lemurs leven daar in het wild en springen zomaar op je schouder of komen een kijkje nemen als je in het restaurant zit.
Ik heb zelfs een ‘selfie’ kunnen nemen met een lemur, die erg onder de indruk was van zijn eigen gezicht op mijn mobiele telefoon.
Maandag begon weer een nieuwe werkweek. Deze week voor mij weer maxillo faciale chirgie maar met een andere chirurg. Met deze chirurg had ik ook al in Congo gewerkt.
Plastische chirurgie is deze week ook weer begonnen, na een paar weken vertraging. Aangezien de hier welbekende plastisch chirurg dr. Tertius Venter gewond was geraakt door een val van zijn fiets in Amsterdam.
Verschrikkelijk om te zien wat voor brandwonden kinderen hebben met daardoor contracturen (dwangstanden) van armen of benen.
Een korte werkweek weliswaar, want vrijdag was iedereen vrij in verband met een korte ship holiday. Zeker voor de mensen die hier langer zijn, even lekker van het schip.
Woensdag avond hebben we van Anton, een Nieuw-Lekkerlander die second engineer is, een rondleiding in de machinekamer gehad. Wat een indrukwekkend gezicht. Vier enorme dieselmotoren, generatoren, boegschroeven en allerlei grote machines waar ik de werking niet van begrijp.
Donderdagavond op de community meeting sprak de Zuid-Afrikaanse Keegan Longueira. Hij vestigde het Guinness World Record door in 59 dagen alleen van Cairo naar Kaapstad te fietsen. Een begenadigd spreker met een mooie passie!
Vrijdag was voor ons dus een vrije dag. We hebben bazaars bezocht. Eerst een echte Afrikaanse! Door veel regenval en het slecht weglopen van het regenwater moest je goed uitkijken waar je liep en oppassen dat het water niet vanaf stukken plastic in je nek drupte. Onvoorstelbaar wat je op zo’n markt allemaal ziet en ruikt.
Maar we hebben wel leuke dingen kunnen kopen voor het thuisfront.
Vandaar met de push push (vervoermiddel, zie foto) naar de wat ‘luxere’ bazaar gegaan.
Daarna zijn we met de tuc tuc naar het Hope Center geweest waar we een rondleiding kregen van een dagwerker en later een VVF verpleegkundige.
Al met al een boeiende dag waarop het mooi is om het leven in Madagascar zo persoonlijk te kunnen ervaren door je zo tussen de ‘Malagasy’ te begeven.
* hallo
Een warme groet vanaf een koud midships! xxx Petra
Vanuit Madagascar een nieuwe update van de afgelopen week.
Elke dag dat ik hier ben, verbaas ik me weer over de omvang van de organisatie.
Een schip met 5 operatie kamers, 5 verpleegafdelingen, een intensive care, een sterilisatie afdeling, een labaratorium, een apotheker en ga zo maar door.
En dan de 450 mensen die hier aan boord werken, wonen, slapen en eten. Een keuken die voor al deze mensen en de patienten, plus 200 dagwerkers die een warme middag maaltijd krijgen, 3 keer per dag maaltijden verzorgt.
Overal is aan gedacht, zowel voor patienten, dagwerkers en vrijwilligers die hier werken.
Toch is het schip nog te klein.
In elk land waar Mercy Ships komt wordt een ruimte gezocht, waar extra zorg geboden kan worden.
In Madagascar is dat een deel van een bestaand ziekenhuis wat door Mercy Ships helemaal is opgeknapt. De naam van dit gebouw is HOPE center. Dit betekent Hospital Out-Patient Extension. Dit gebouw bestaat uit een dental clinic, een women’s health center (een afdeling waar vrouwen kunnen herstellen nadat ze een VVF operatie operatie hebben ondergaan, na ongeveer 5 dagen op de afdeling op het schip te hebben gelegen) en een afdeling waar patienten heengaan die na operatie nog een lange tijd nodig hebben om te herstellen
en/of te revalideren.
Hier worden ook patienten ontvangen die gescreend zijn om een operatie te ondergaan, en die vaak van heel ver komen en in het Hope center wachten totdat zij geopereerd worden.
Tandheelkundige hulp is heel hard nodig, want och, wat hebben de meeste Malagasy mensen een ontzettend slecht gebit. En vaak is een slecht gebit de oorzaak van verschrikkelijke tumoren die hierdoor kunnen ontstaan.
Mijn afgelopen weekend begon met een trip naar het Palmarium reserve. Eeen schitterend natuurgebied aan de oostkust van Madagascar, wat je het makkelijkst kunt bereiken per boot. Een bootreis van 3 uur bracht ons op deze fantastische plek. De lemurs leven daar in het wild en springen zomaar op je schouder of komen een kijkje nemen als je in het restaurant zit.
Ik heb zelfs een ‘selfie’ kunnen nemen met een lemur, die erg onder de indruk was van zijn eigen gezicht op mijn mobiele telefoon.
Maandag begon weer een nieuwe werkweek. Deze week voor mij weer maxillo faciale chirgie maar met een andere chirurg. Met deze chirurg had ik ook al in Congo gewerkt.
Plastische chirurgie is deze week ook weer begonnen, na een paar weken vertraging. Aangezien de hier welbekende plastisch chirurg dr. Tertius Venter gewond was geraakt door een val van zijn fiets in Amsterdam.
Verschrikkelijk om te zien wat voor brandwonden kinderen hebben met daardoor contracturen (dwangstanden) van armen of benen.
Een korte werkweek weliswaar, want vrijdag was iedereen vrij in verband met een korte ship holiday. Zeker voor de mensen die hier langer zijn, even lekker van het schip.
Woensdag avond hebben we van Anton, een Nieuw-Lekkerlander die second engineer is, een rondleiding in de machinekamer gehad. Wat een indrukwekkend gezicht. Vier enorme dieselmotoren, generatoren, boegschroeven en allerlei grote machines waar ik de werking niet van begrijp.
Donderdagavond op de community meeting sprak de Zuid-Afrikaanse Keegan Longueira. Hij vestigde het Guinness World Record door in 59 dagen alleen van Cairo naar Kaapstad te fietsen. Een begenadigd spreker met een mooie passie!
Vrijdag was voor ons dus een vrije dag. We hebben bazaars bezocht. Eerst een echte Afrikaanse! Door veel regenval en het slecht weglopen van het regenwater moest je goed uitkijken waar je liep en oppassen dat het water niet vanaf stukken plastic in je nek drupte. Onvoorstelbaar wat je op zo’n markt allemaal ziet en ruikt.
Maar we hebben wel leuke dingen kunnen kopen voor het thuisfront.
Vandaar met de push push (vervoermiddel, zie foto) naar de wat ‘luxere’ bazaar gegaan.
Daarna zijn we met de tuc tuc naar het Hope Center geweest waar we een rondleiding kregen van een dagwerker en later een VVF verpleegkundige.
Al met al een boeiende dag waarop het mooi is om het leven in Madagascar zo persoonlijk te kunnen ervaren door je zo tussen de ‘Malagasy’ te begeven.
* hallo
Een warme groet vanaf een koud midships! xxx Petra
-
26 September 2015 - 23:07
Plonia En Wim Smit :
Lieve Petra,
Dank voor het verslag, heel fijn dat je daar zo dienstbaar kan zijn, we wensen je Gods zegen toe in je werk, nog goede dagen en succes met de te verrichten ingrepen
Liefs Plonie en Wim -
27 September 2015 - 17:39
Rudina:
Lieve Petra,
Leuk hoor al die verhalen van de Mercy shippers te lezen een ieder weer van zijn eigen werkplek en invalshoek .De laatste week op het schip breekt aan en het afscheid moet dan ook weer plaats vinden. Je gaat weer dingen los laten om er straks weer mooie dingen voor terug te krijgen.
De herinnering neem je gelukkig mee.
Voor de laatste week nog Gods nabijheid toegewenst en een veilige terug reis.
Ik zou zo zeggen tot op schiphol waar ik je waarschijnlijk ook nog wel even zal zien.
God kracht en s zegen bij je werk deze laatste week.
Rudina -
27 September 2015 - 21:22
Amanda:
Ha die Peet,
Hoe is het met je?
Je kan wel verslaggeefster worden van Mercy Ships, wat een bijzondere belevenissen heb je opgeschreven.
Leuk de foto's die je bijgevoegd hebt.
Je bent wel een echte held hoor met zo'n lemur.
Heb je vandaag nog een ward service bezocht?
Wat bijzonder als je de mensen na de operatie zo mag terug zien als op de foto's, hier doe je het ook voor.
Die foto van de machinekamer is wel een lokkertje voor Chris, om misschien samen met jou een andere keer te vertrekken.
We wensen je een hele fijne week toe met veel werkplezier.
Biddend staan we om jullie team heen.
Een hele goede terugreis toegewenst en tot ziens in Holland.
We zien naar je uit.
Dikke knuffel van ons allemaal.
Amanda
-
29 September 2015 - 07:37
Albert Bosma:
Dag Petra, Bedankt voor de TIP om naar deze site te gaan. Mooi verslag, en wat een indruk(ken). Fijn dat je op deze manier verschil kunt maken op een mooie manier. Ik bid dat onze Heer jullie allen daar met elkaar voor velen tot zegen maakt.
Natuurlijk ben je niet uit onze gedachten(ook de rest van jullie gezin niet). Ps139 leert ons , waar we ons ook bevinden, Gods Geest ons ziet en vindt. In Hem verbonden, Albert.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
