Madagascar 3!
Blijf op de hoogte en volg Petra
21 September 2015 | Madagascar, Antananarivo
Dag lieve mensen,
Wat gaan de dagen snel en mijn besef van dagen vervaagt een beetje.
Alweer meer dan een week geleden, want ik ben bij verleden week woensdag gebleven.
Verleden week had ik dus de eer, zo noem ik het maar, om met dr. Gary Parker te werken. De maxilla faciale chirurg die al meer dan 28 jaar op dit schip werkt.
Eén en al vriendelijkheid en geduld.
Geduldig zijn of worden leer je hier wel, want de patientenwissels gaan hier niet zo snel, dus geduldig wachten moet je dan wel.
Toch even wat vakinhoudelijke informatie voor mijn collega’s. De team brief aan het begin van de ochtend is super. Ieder teamlid stelt zich voor en alle operaties voor die dag worden zowel voor chirurgie als anaesthesie doorgenomen.
Van de time out en sign out kunnen wij ook nog wel wat leren.
Alles wordt correct gerapporteerd.
Voor een ok assistent is het altijd jammer dat je een patient voor en na een operatie niet ziet.
Hier is dat toch iets anders. Het is ontzettend leuk om als omloop je patient op de afdeling te halen. Een hele checklist wordt doorgenomen, te samen met een vertaler uiteraard, en daarna vraag je of de patient het fijn vindt als je met hem of haar bidt. Dat willen ze erg graag; het liefst door de ok assistent zelf en niet door de vertaler, en in het nederlands is dan ook geen probleem.
Pas was er een jong patientje die zo boos was en niet mee naar de OK wilde omdat hij geen eten had gehad en iedereen op de afdeling wel. Hij miste nu een gekookt ei!
Op de afdeling kijk je trouwens je ogen uit. Alle bedden dicht bij elkaar, allerlei patienten door elkaar, één toilet voor 10 patienten, ouders van jonge patienten die op de grond naast of onder het bed slapen.
Maar toch werkt het en schijnt het aantal POWI’s (post operatieve wond infecties) niet hoger te zijn dan elders.
Na de operatie zie je patienten in de “wandelgangen” of in de zondagse ward service (een dienst speciaal voor patienten) of je hoort de verhalen van andere verpleegkundigen waar je contact mee hebt.
Zo is de eerste week omgevlogen.
Zaterdag ging ik voor het eerst ‘uit’, na een week eigenlijk het schip niet te zijn afgeweest. We gingen naar een soort dierentuin, met lemurs; de beroemde maki’s (soort apen) van Madagascar.
Geweldig om te zien, misschien hebben sommigen van jullie al wel wat foto’s op Facebook gezien. De natuur is zo mooi hier. We hebben nog een eind door het park gewandeld.
Wat ik persoonlijk wel moeilijk vind, is dat je op zo’n trip altijd wel geconfronteerd wordt met de armoede van de mensen. Je ziet de schrijnende leefomstandigheden en de lokale gids die we hadden, wist ons ook veel te vertellen over het leven van de mensen hier.
Zo wordt bijvoorbeeld veel rijst geëxporteerd, maar sommige mensen hier hebben niet eens geld om rijst te kopen omdat de prijs van een kilo rijst erg hoog is.
Dus wees dankbaar voor wat je hebt!
Zondag de eerst ward service bezocht. Dat is zo bijzonder!
Maandag weer een nieuwe werkweek. Voor mij algemene chirurgie, met veel liesbreuken, maar niet zo als wij die in Nederland kennen. En veel bijzondere tumoren waarvan je je niet kunt voorstellen dat mensen daar mee rond lopen. Dat geeft je echt het idee dat je als schakeltje zo’n groot verschil in een mensenleven maakt!
Ook een bijzondere week omdat deze week de VVF operaties weer starten. VVF staat voor vesico vaginale fistel, dat is een opening tussen de blaas(vesico) en de vagina. Het gat of de gaten ontstaan door een langdurige bevalling of verkrachting.
Doordat het bekken te nauw is, kan de baby niet geboren worden, al perst de vrouw dagenlang (soms tot 7 dagen lang). Het babyhoofdje drukt daarbij op de bloedvaten die naar de blaas lopen.De bloedtoevoer wordt afgedrukt en het weefsel sterft af. De baby overlijdt tijdens de bevalling en wordt (als de vrouw in leven blijft) pas geboren als er necrose van het weefsel optreedt en het babyhoofdje verweekt. Doordat de blaas en soms ook het rectum (RVF) een open verbinding vormt met de vagina stroomt urine (en soms ook ontlasting) rechtstreeks naar buiten.
Met als gevolg dat vrouwen vaak in een sociaal isolement komen en verstoten worden.
Erg triest om te zien, er zijn vrouwen die hier al jaren last van hebben.
Heel deze fieldservice zullen deze operaties gedaan worden omdat er helaas in Madagascar heel veel vrouwen zijn die hier mee te maken hebben.
Het was een drukke week, waarin we veel operaties gedaan hebben, maar je zou er nog zo veel meer willen doen.
Van een screenings verpleegkundige hoorde ik dat er nog zoveel patienten zijn die geholpen kunnen worden dat ik hoop en bid dat iedereen daar deze fieldservice de gelegenheid voor krijgt!
Vergeet nog te vertellen dat afgelopen maandag Co jarig was en dat Petra en ik een verrassingsfeestje voor hem georganiseerd hadden. En verrast was hij zeker, en we hebben er allemaal van genoten. Zelfs van de door Petra en mij gebakken cake, die iets te zoet was?!
Helaas is het moeilijk om patienten foto’s toe te voegen aan mijn verhaal. Ik hoop er volgende week wat te plaatsen.
Dus blijft het bij wat (persoonlijke) foto’s van het land en het schip leven.
Maar denk niet dat het vakantie leven is!
Bedankt voor jullie medeleven in welke vorm dan ook. Doet me zeer goed!
Liefs,
Petra
Wat gaan de dagen snel en mijn besef van dagen vervaagt een beetje.
Alweer meer dan een week geleden, want ik ben bij verleden week woensdag gebleven.
Verleden week had ik dus de eer, zo noem ik het maar, om met dr. Gary Parker te werken. De maxilla faciale chirurg die al meer dan 28 jaar op dit schip werkt.
Eén en al vriendelijkheid en geduld.
Geduldig zijn of worden leer je hier wel, want de patientenwissels gaan hier niet zo snel, dus geduldig wachten moet je dan wel.
Toch even wat vakinhoudelijke informatie voor mijn collega’s. De team brief aan het begin van de ochtend is super. Ieder teamlid stelt zich voor en alle operaties voor die dag worden zowel voor chirurgie als anaesthesie doorgenomen.
Van de time out en sign out kunnen wij ook nog wel wat leren.
Alles wordt correct gerapporteerd.
Voor een ok assistent is het altijd jammer dat je een patient voor en na een operatie niet ziet.
Hier is dat toch iets anders. Het is ontzettend leuk om als omloop je patient op de afdeling te halen. Een hele checklist wordt doorgenomen, te samen met een vertaler uiteraard, en daarna vraag je of de patient het fijn vindt als je met hem of haar bidt. Dat willen ze erg graag; het liefst door de ok assistent zelf en niet door de vertaler, en in het nederlands is dan ook geen probleem.
Pas was er een jong patientje die zo boos was en niet mee naar de OK wilde omdat hij geen eten had gehad en iedereen op de afdeling wel. Hij miste nu een gekookt ei!
Op de afdeling kijk je trouwens je ogen uit. Alle bedden dicht bij elkaar, allerlei patienten door elkaar, één toilet voor 10 patienten, ouders van jonge patienten die op de grond naast of onder het bed slapen.
Maar toch werkt het en schijnt het aantal POWI’s (post operatieve wond infecties) niet hoger te zijn dan elders.
Na de operatie zie je patienten in de “wandelgangen” of in de zondagse ward service (een dienst speciaal voor patienten) of je hoort de verhalen van andere verpleegkundigen waar je contact mee hebt.
Zo is de eerste week omgevlogen.
Zaterdag ging ik voor het eerst ‘uit’, na een week eigenlijk het schip niet te zijn afgeweest. We gingen naar een soort dierentuin, met lemurs; de beroemde maki’s (soort apen) van Madagascar.
Geweldig om te zien, misschien hebben sommigen van jullie al wel wat foto’s op Facebook gezien. De natuur is zo mooi hier. We hebben nog een eind door het park gewandeld.
Wat ik persoonlijk wel moeilijk vind, is dat je op zo’n trip altijd wel geconfronteerd wordt met de armoede van de mensen. Je ziet de schrijnende leefomstandigheden en de lokale gids die we hadden, wist ons ook veel te vertellen over het leven van de mensen hier.
Zo wordt bijvoorbeeld veel rijst geëxporteerd, maar sommige mensen hier hebben niet eens geld om rijst te kopen omdat de prijs van een kilo rijst erg hoog is.
Dus wees dankbaar voor wat je hebt!
Zondag de eerst ward service bezocht. Dat is zo bijzonder!
Maandag weer een nieuwe werkweek. Voor mij algemene chirurgie, met veel liesbreuken, maar niet zo als wij die in Nederland kennen. En veel bijzondere tumoren waarvan je je niet kunt voorstellen dat mensen daar mee rond lopen. Dat geeft je echt het idee dat je als schakeltje zo’n groot verschil in een mensenleven maakt!
Ook een bijzondere week omdat deze week de VVF operaties weer starten. VVF staat voor vesico vaginale fistel, dat is een opening tussen de blaas(vesico) en de vagina. Het gat of de gaten ontstaan door een langdurige bevalling of verkrachting.
Doordat het bekken te nauw is, kan de baby niet geboren worden, al perst de vrouw dagenlang (soms tot 7 dagen lang). Het babyhoofdje drukt daarbij op de bloedvaten die naar de blaas lopen.De bloedtoevoer wordt afgedrukt en het weefsel sterft af. De baby overlijdt tijdens de bevalling en wordt (als de vrouw in leven blijft) pas geboren als er necrose van het weefsel optreedt en het babyhoofdje verweekt. Doordat de blaas en soms ook het rectum (RVF) een open verbinding vormt met de vagina stroomt urine (en soms ook ontlasting) rechtstreeks naar buiten.
Met als gevolg dat vrouwen vaak in een sociaal isolement komen en verstoten worden.
Erg triest om te zien, er zijn vrouwen die hier al jaren last van hebben.
Heel deze fieldservice zullen deze operaties gedaan worden omdat er helaas in Madagascar heel veel vrouwen zijn die hier mee te maken hebben.
Het was een drukke week, waarin we veel operaties gedaan hebben, maar je zou er nog zo veel meer willen doen.
Van een screenings verpleegkundige hoorde ik dat er nog zoveel patienten zijn die geholpen kunnen worden dat ik hoop en bid dat iedereen daar deze fieldservice de gelegenheid voor krijgt!
Vergeet nog te vertellen dat afgelopen maandag Co jarig was en dat Petra en ik een verrassingsfeestje voor hem georganiseerd hadden. En verrast was hij zeker, en we hebben er allemaal van genoten. Zelfs van de door Petra en mij gebakken cake, die iets te zoet was?!
Helaas is het moeilijk om patienten foto’s toe te voegen aan mijn verhaal. Ik hoop er volgende week wat te plaatsen.
Dus blijft het bij wat (persoonlijke) foto’s van het land en het schip leven.
Maar denk niet dat het vakantie leven is!
Bedankt voor jullie medeleven in welke vorm dan ook. Doet me zeer goed!
Liefs,
Petra
-
21 September 2015 - 18:06
Plonie En Wim Smit :
Lieve Petra,
Dank voor je verslag, we wensen je Gods zegen toe, met het geweldige werk waar je mee bezig ben, geweldig dat je kunde wil inzetten in dit bijzondere werk, het ga je goed -
21 September 2015 - 18:09
Plonie En Wim Smit :
Lieve Petra,
Zie nu ook de foto.s, wat een geweldige ploeg op het Mercy schip, allemaal veel sterkte en succesvolle hulp toegewenst -
21 September 2015 - 19:00
Rudina:
Lieve Petra
Nog bedankt voor het feestje wat jullie Co hebben aangeboden daar kom ik makkelijk vanaf.
Fijn dat jullie dit mooie werk moge doen, jullie zijn alweer op de helft .
Geniet de laatste weken nog even van de Mercy Ships sfeer.
Ik wens jou nog een gezegende tijd toe.
Gods zegen en steun bij alles.
Lieve groet,
Rudina -
21 September 2015 - 21:19
Petra:
Hoi Peet, wat heb je ' levendig' beschreven......alsof ik er bij was....... -
22 September 2015 - 20:51
Marion:
Ha die lieve stoere Petie!
Geweldig om weer te lezen, en wat vreselijk van die vrouwen. Kan me zo voorstellen dat je ze allemaal zou willen helpen! Leuk die foto's, krijg ik er weer een goed beeld van. Gods zegen nog voor de komende weken! En natuurlijk ook genieten, leuk die apen en wat een schitterende natuur zeg!
Liefs Marion -
24 September 2015 - 23:06
Ma Van Der Ree:
Lieve Petra.
Geweldig wat jullie met elkaar daar doen.
Van Huib van de Graaf uit de Flohilstr. de hartelijke groeten en nog goede dagen daar toegewenst.
Hij kwam om het adres van je maar dat is te kort dag en komt de kaart te laat aan.
Een lieve groet van ons allemaal. -
25 September 2015 - 10:39
Ellen Roggekamp:
Dank je wel voor je reisverslag. Heel interessant om te lezen wat je allemaal doet en hoe het eraan toe gaat op het schip. Mijn bewondering groeit! Ook de foto´s zijn mooi, wat een prachtige natuur.
Veel succes voor de laatste week en tot ziens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
